Irakeyn Seferi (1533-1535), Osmanlı Devleti Padişahı Kanuni Sultan Süleyman’ın İran’da hüküm süren Safevi Devleti Hükümdarı Şah Tahmasb’ın üzerine yaptığı üç büyük seferden ilkidir. Bu sefer, Osmanlı ordusunun doğuya yönelik en büyük ve en uzun süreli askerî harekâtlarından biridir.
Seferin sebepleri arasında Mohaç Muharebesi sırasında Anadolu’nun orta ve doğu kısımlarında çıkan isyanlar sonrasında Anadolu’nun güvenliği açısından İran’a sefer açmayı gerekli hale getirdi. İsyanların bastırılmasından sonra Osmanlı-Safevi sınırı boyunca karşılıklı ihlallerin olmasıyla da seferin kararlaştırılması süreci hızlandı.
Sefer sırasında, Osmanlı ordusu, Irâk-ı Acem olarak adlandırılan İran’ın kuzeybatı kesimiyle, Irâk-ı Arap olarak adlandırılan Bağdat ve yöresine girilmiştir. Bu nedenle bu sefere tarihi kaynaklarda Irakeyn (İki Irak) Seferi denmiştir.
Sefer sonucunda, Osmanlı ordusu Tebriz ve Bağdat’ı ele geçirmiş, ancak Şah Tahmasb’ın izine rastlayamamıştır. Safevi tehlikesini kesin olarak kaldırmak isteyen I. Süleyman Irak'tayken, Şah’ın Tebriz’i geri aldığını ve Van’ı kuşattığı haberi üzerine harekete geçmiştir. Ancak Tahmasb’ın izine rastlanılmaması üzerine Tebriz’e dönülmüştür.
0 yorumlar:
Yorum Gönder