Napolyon Savaşları'nın ardından Avrupa'nın siyasi haritasını yeniden çizmek amacıyla düzenlenen Viyana Kongresi, 1814-1815 yılları arasında gerçekleşmiştir. Kongre, Avrupa'da barışı sağlamak, sınırları yeniden düzenlemek ve bir daha büyük çaplı savaşların çıkmasını önlemek amacıyla toplanmıştır. Bu süreçte, birçok büyük güç temsil edilmiştir ve alınan kararlar, Avrupa'nın geleceğini uzun yıllar boyunca şekillendirmiştir.
Tarihi Arka Plan
Napolyon Bonapart'ın 1814 yılında yenilgiye uğraması ve Elba Adası'na sürgüne gönderilmesi, Avrupa'da yeni bir düzen kurma ihtiyacını doğurmuştur. Napolyon'un düşüşü, kıtada uzun süredir devam eden savaşların sona ermesine neden olmuş ve barış arayışlarını hızlandırmıştır (Kissinger, 1994). Viyana Kongresi, bu amaç doğrultusunda, Avusturya İmparatoru I. Francis'in başkenti Viyana'da toplanmıştır.
Kongrenin Katılımcıları ve Liderleri
Viyana Kongresi'ne Avrupa'nın büyük güçleri olan Avusturya, Prusya, Rusya, İngiltere ve Fransa katılmıştır. Kongrenin başlıca liderleri arasında Avusturya Dışişleri Bakanı Klemens von Metternich, Rus Çarı I. Alexander, Prusya Kralı III. Frederick William, İngiltere Dışişleri Bakanı Viscount Castlereagh ve Fransa'nın temsilcisi Charles-Maurice de Talleyrand bulunmaktadır (Chapman, 1998).
Ana Hedefler ve İlkeler
Kongrenin ana hedefleri arasında Avrupa'da güç dengesini sağlamak, Napolyon'un fethettiği toprakları eski sahiplerine iade etmek ve Avrupa'nın monarşik düzenini yeniden tesis etmek bulunuyordu. "Meşruiyet" ve "güç dengesi" ilkeleri, kongrenin temel prensipleri olarak kabul edilmiştir (Bridge & Bullen, 2005).
- Meşruiyet İlkesi: Bu ilkeye göre, Fransız Devrimi ve Napolyon Savaşları sırasında tahtlarından edilen monarşiler ve hükümdarlar, hak ettikleri yerlere geri getirilmeliydi.
- Güç Dengesi İlkesi: Avrupa'da büyük güçlerin birbirlerine üstünlük kurmalarını engelleyerek kalıcı barışın sağlanması amaçlanmıştır.
Alınan Kararlar ve Sonuçlar
Viyana Kongresi'nde birçok önemli karar alınmıştır:
- Fransa: 1792 sınırlarına geri döndü ve Bourbon Hanedanı yeniden tahta geçirildi.
- Almanya: Kutsal Roma İmparatorluğu'nun yıkılmasının ardından Almanya'da 39 devletten oluşan bir Alman Konfederasyonu kuruldu.
- İtalya: İtalya, çeşitli bağımsız devletlere ve Avusturya egemenliğindeki bölgelere bölündü.
- Polonya: Rusya'nın kontrolü altında bir Polonya Krallığı kuruldu.
- İsviçre: İsviçre'nin tarafsızlığı tanındı ve onaylandı (Blanning, 2003).
Uzun Vadeli Etkiler
Viyana Kongresi, Avrupa'da yaklaşık 100 yıl süren bir barış dönemi olan "Avrupa Konseri"nin temelini atmıştır. Bu sistem, büyük güçler arasındaki diplomatik ilişkilerin ve ittifakların sürdürülmesini sağlamıştır. Ancak, kongrede alınan kararlar milliyetçilik ve liberalizm hareketlerini engelleyememiş, bu da 19. yüzyılın ikinci yarısında Avrupa'da çeşitli devrimlere ve savaşlara yol açmıştır (Kissinger, 1994).
Kaynaklar
- Kissinger, H. A. (1994). Diplomacy. Simon & Schuster.
- Chapman, T. (1998). The Congress of Vienna, 1814-1815. Routledge.
- Bridge, F. R., & Bullen, R. (2005). The Great Powers and the European States System 1814-1914. Longman.
- Blanning, T. C. W. (2003). The Pursuit of Glory: Europe 1648-1815. Penguin Books.
0 yorumlar:
Yorum Gönder