Aristoteles (MÖ 4. yüzyıl), depremlerin nasıl oluştuğuna dair kendine özgü bir inanca sahipti.
Onun bu konudaki temel görüşü, yerin içindeki hava hareketleri, yani "rüzgar" olarak adlandırılabilecek bir olgu üzerineydi.
Aristoteles'e göre depremler, yerin içinde sıkışmış olan kuru buharların (exhalations) neden olduğu bir basınç sonucu meydana gelirdi.
Bu buharlar veya "rüzgar", hem nemden hem de ısıdan kaynaklanırdı.
Güneşin ısısı ve yerin içindeki ateşin etkisiyle ısınan kuru toprak, yağmurla nemlendiğinde buhar üretirdi. Bu buharlar yerin nemli katmanları arasında sıkışır ve kaçacak yer arardı.
Aristoteles ayrıca, depremlerin genellikle sakin havalarda meydana geldiğine inanıyordu.
Bunun nedeni, normalde yüzeyde esen rüzgarın azaldığı zamanlarda, yer altındaki sıkışmış havanın hareketlenerek depremlere yol açmasıydı.
Ona göre, yeryüzündeki boşluklar (mağaralar gibi) bu sıkışmış havayı dışarı atamadığında depremler daha şiddetli olurdu.
Ek olarak, Aristoteles depremlerin en sık ilkbaharın yağışlı dönemlerinde ve sonbaharın kurak zamanlarında, ayrıca yağmur ve kuraklık dönemlerinde meydana geldiğini düşünüyordu. Bunun sebebi ise, bu mevsimlerde yer altında en fazla buharın oluşmasıydı.
NASA Science'ın belirttiğine göre, Aristoteles'in bu teorisi yüzyıllar boyunca etkili olmuş ve sonraki dönemlerdeki düşünürleri de etkilemiştir.
0 yorumlar:
Yorum Gönder