Tunç Çağı, bakır ve kalayın karıştırılmasıyla elde edilen tunç adlı metalin kullanılmaya başlandığı dönemdir. Tunç, demirden daha yumuşak ve işlenmesi daha kolay bir metaldir. Tunç Çağı, yaklaşık olarak MÖ 3300 ile MÖ 1200 yılları arasında sürmüştür.
Tunç Çağı'nda insanlar tarım, hayvancılık, ticaret ve sanat alanlarında büyük gelişmeler kaydetmişlerdir. Tunç Çağı'nda ortaya çıkan uygarlıklar arasında Sümerler, Babiller, Hititler, Mısırlılar, Yunanlılar ve Fenikeliler sayılabilir. Bu uygarlıklar, yazıyı, matematiği, astronomiyi, mimariyi ve kanunları geliştirmişlerdir.
Tunç Çağı'nda, insanlar tunçtan silahlar, zırhlar, takılar, aletler ve heykeller yapmışlardır. Tunçtan yapılan silahlar savaşlarda üstünlük sağlamıştır. Tunçtan yapılan zırhlar askerleri korumuş ve mücadeledeki dirençlerini arttırmıştır. Tunçtan yapılan takılarsa zenginliği ve güzelliği simgelemiştir. Tunçtan yapılan aletlerse tarım ve hayvancılıkta verimi arttırmıştır. Tunçtan yapılan heykellerse sanat ve kültürü yansıtmıştır.
Tunç Çağı'nın sona ermesinin nedenleri arasında tunç madenlerinin tükenmesi, demirin keşfedilmesi ve göçler sayılabilir. Tunç madenlerinin tükenmesi, tunç üretimini azaltmış ve ticareti bozmuştur. Demirin keşfedilmesi, onun tunçtan daha güçlü ve dayanıklı bir metal olduğunu göstermiştir. Göçler ise, Tunç Çağı uygarlıklarının istikrarını bozmuş ve çöküşlerine yol açmıştır.
Tunç Çağı, insanlık tarihinin en parlak dönemlerinden birisi olarak kabul edilir ve Tunç Çağı'nda yaşayan insanların, bugünkü medeniyetin temellerini attıkları kabul edilir.
0 yorumlar:
Yorum Gönder